Br. Andrzej Stefan Stanisławski urodził się 26.12.1905 w Nierzostowie koło Chojnic z rodziców Szymona i Cecylii zd. Pluto-Prądzinskiej. Był jednym z ośmiorga dzieci. W 1915 r.mając dziewięć lat zmarła mu matka. Ojciec jego w 1919 r.ożenił się po raz drugi i cała rodzina przeniosła się do Pamiętowa pow. Tuchola. W latach 1924-1925 uczęszczał do szkoły rolniczej w Chojnicach. W 1926 r.został powołany do służby wojskowej, a następnie przydzielony do szkoły podoficerskiej, którą ukończył w 1927 r.ze stopniem kaprala. W 1930 r.uzyskał stopień plutonowego. Do zakonu wstąpił 21 maja 1931 r.Został skierowany do Panewnik, gdzie pracował w gospodarstwie. Habit tercjarski przyjął 3.10.1931 i został przeniesiony do Rybnika, gdzie pracował w gospodarstwie, w refektarzu i jako kwestarz sprzedawał kalendarze franciszkańskie. Habit tercjarski przyjął 2.07.1925. Nowicjat I Zakonu rozpoczął 16.03.1935 w Panewnikach. Profesję czasową złożył 18.03.1936 w Panewnikach na ręce o. Augustyna Gabora. Po nowicjacie został skierowany do Wielunia, gdzie pracował w gospodarstwie,- a rok później został kościelnym. Profesję wieczystą złożył 18.03.1939 w Rybniku. Wybuch wojny światowej zastał go w Wieluniu. Wraz z innym współbraćmi uchodził przed Niemcami do Piotrkowa Trybunalskiego dokąd przed kilku dniami zawiózł cenniejsze kielichy i monstrancję. Po pięciu tygodniach wrócił do Wielunia i zamieszkał prywatnie, gdyż klasztor był zajęty przez Niemców. W 1941 r.wyjechał do Niemiec, aby dobrowolnie oddać się do niewoli w zamian za rodzonego brata, który jako żołnierz polski dostał się do niewoli. Na skutek tej zamiany brat został zwolniony i mógł wrócić do domu. Okazało się, że po dwóch miesiącach wszyscy oficerowie i podoficerowie polscy mieszkający w Wieluniu, do których należał br. Andrzej zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W niewoli został aż do zakończenia wojny. Po wojnie wrócił do prowincji i został skierowany do Wielunia, gdzie przebywał do stycznia 1948 r.W tym roku został skierowany do Panewnik w charakterze furtiana. Od września do listopada 1948 r.był kwestarzem w Nysie. W listopadzie 1948 został skierowany do Chorzowa, gdzie do 1951 r.pełnił funkcję kościelnego i furtiana. W 1951 r.był krótko furtianem w Wejherowie, a następnie w latach 1951-1954 kościelnym i ogrodnikiem we Wschowie. W latach 1954-1957 był kościelnym w Panewnikach następnie kościelnym i furtianem w Bytomiu (1957-1960). Od 1960 r.aż do śmierci należał do klasztoru w Panewnikach, gdzie pełnił funkcję kościelnego.
Zmarł 23.08.1975 w Panewnikach po dłuższej chorobie. Pogrzeb odbył się 26.08.1975 w Panewnikach. W pogrzebie wzięła udział duża grupa byłych i aktualnych ministrantów panewnickich.
Br. Andrzej został pochowany na cmentarzu zakonnym w Panewnikach. Żył 69 lat, w zakonie 43.
