O. Tymoteusz Feliks Frankus urodził się 13.11.1914 w miejscowości Łężce,w  gminie Chrzypsko Wielkie, w woj. poznańskim, z rodziców Walentego i Cecylii zd. Werner. Do zakonu wstąpił w 1930 roku. Nowicjat rozpoczął 25.09.1930 w Wieluniu. Habit przyjął z rak prowincjała o. Ludwika Kasperczyka. Profesję czasową złożył 27.09.1931 w Wieluniu na ręce prowincjała Augustyna Gabora. Studia filozoficzne wraz z "humaniorą" odbył w Osiecznej (1931-1934), a studia teologiczne we Wronkach (1934-1938) Profesję wieczystą złożył 7.11.1935 we Wronkach na ręce prowincjała o. Michała Porady. Święcenia prezbiteratu przyjął 18.12.1937 w katedrze poznańskiej z rak biskupa Walentego Dymka. Po święceniach został skierowany do Kobylina, gdzie pełnił funkcję profesora Niższego Seminarium Duchownego. W czasie wojny (1939-1945) przebywał w miejscowości Łęczna koło Lublina, gdzie pełnił funkcję wikarego parafii. Zaangażowany był również w tajnym nauczaniu. Po wojnie był krótki czas w Jarocinie, a następnie w Nysie. W 1945 r.został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu pedagogiki na Uniwersytet Wrocławski. Dnia 18 listopada 1949 r. uzyskał stopień magistra filozofii na podstawie pracy na temat: "Związek między zdolnością kombinacyjną a pamięcią tekstów i bogactwem wyobrażeń". W latach 1946-1950 był wikariuszem parafialnym we Wrocławiu-Karłowicach, a następnie profesorem Niższego Seminarium w Jarocinie (1950-1952). Po zlikwidowaniu seminarium przez władze komunistyczne został skierowany do Osiecznej w charakterze profesora braci kleryków odbywających studia średnie (1952-1956). W latach 1956-1958 był profesorem Studium Filozoficznego w Opolu, a w latach 1958-1962 rektorem i profesorem Niższego Seminarium w Kobylinie oraz w latach 1962-1965 gwardianem w Kobylinie. Następnie przebywał w Wieluniu w charakterze wikarego klasztoru (1965-1968), we Wronkach w charakterze przełożonego (1968-1971) i w Jarocinie (1971-1977), z tym, że w latach 1974-1977 był wikarym klasztoru. Od 1977 r.należał do klasztoru w Poznaniu w charakterze rekolekcjonisty, spowiednika i asystenta Franciszkańskiego Zakonu Świeckich na archidiecezję poznańską i gnieźnieńską. W ostatnich latach interesował się historią prowincji. Sporządził zestaw przełożonych wszystkich klasztorów. Zmarł 5.10.1981 śmiercią tragiczną w wypadku samochodowym pod Wągrowcem. Pogrzeb odbył się 9.10.1981 w Poznaniu. Obrzędom pogrzebowym przewodniczył prowincjał o. Damian Szojda, a homilię wygłosił ówczesny definitor o. Hipolit Lipiński. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Poznaniu. Żył 66 lat, w zakonie 51, w kapłaństwie 43.