O. Wojciech Karol Kaczmarczyk urodził się 7.01.1904 r. w Siemianowicach Śląskich z rodziców Franciszka i Filipiny zd.Marek. Nowicjat rozpoczął 29.11.1922 r. w Wieluniu. Habit przyjął z rąk gwardiana o. Wilhelma Rogosza. Profesję czasową złożył 1.12.1923 r. w Wieluniu na ręce o. Alfonsa Rogosza, wikarego klasztoru. Studia filozoficzne odbył w Miejskiej Górce (1923-1925), a studia teologiczne w Prowincji św. Elżbiety w Fuldzie (1925-1929). Profesję wieczystą złożył 17.12.1926 r. w Fuldzie na ręce o. Serafina Biehla. Święcenia prezbiteratu przyjął 15.04.1928 r. w Fuldzie z rąk biskupa Jana Baptysty Sprolla. Po święceniach był prefektem Niższego Seminarium w Rybniku (1029-1931), a następnie w Kobylinie (1931-1934). W latach 1934-1937 był proboszczem i budowniczym kościoła tymczasowego w Chorzowie. W latach 1937-1939 był katechetą szkół podstawowych w Choczu. Następnie przebywał krótko w Miejskiej Górce. Tam w 1940 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym najpierw w Buchenwald, a następnie w Dachau, gdzie przebywał do końca wojny. Po wojnie był w latach 1945-1948 gwardianem i proboszczem w Gliwicach (Prowincja św. Jadwigi), następnie gwardianem w Wejherowie (1948-1950), prezesem we Wschowie (1950-1956) i Jarocinie (1956-1959). W latach 1959-1961 przebywał w Bytomiu w charakterze katechety, następnie pełnił funkcję wikarego klasztoru w Wejherowie (1961-1962) oraz prezesa w Wieluniu (1962-1965). W latach 1965-1968 należał do klasztoru w Bytomiu, a od 1968 r. aż do śmierci do klasztoru w Opolu. Zmarł 17.11.1983 r. w Szpitalu Miejskim w Opolu. Pogrzeb odbył się 19.11.1983 r. w Opolu. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Opolu. Żył 79 lat, w zakonie 61, w kapłaństwie 55.