O. Innocenty Józef Glensk urodził się 25.03.1906 r. w Tarnowie Opolskim z rodziców Piotra i Pauliny zd. Jonientz. W 1919 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego (Kolegium Serafickiego) Franciszkanów w Nysie. Po pierwszej wojnie światowej optował za Polską. Przeniósł się do klasztoru w Panewnikach, skąd dojeżdżał do gimnazjum w Katowicach. Nowicjat rozpoczął w Wieluniu 16.08.1924 r., tam też złożył profesję czasową na ręce o. Michała Porady, ówczesnego gwardiana wieluńskiego. Po nowicjacie kończył gimnazjum w Katowicach, a następnie został skierowany na studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytet Jagielloński do Krakowa. Profesję wieczystą złożył 27.08.1928 r. w Panewnikach na ręce o. Wilhelma Rogosza, komisarza prowincjalnego. Święcenia prezbiteratu przyjął 21.06.1930 r. w Krakowie z rąk biskupa Rosponda. Po święceniach odbył studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1933 r. uzyskał stopień magistra teologii na podstawie pracy na temat: "Funkcja społeczna prawa własności na podstawie encyklik" napisanej pod kierunkiem ks. prof. Władysława Wichra. Od 1932 r. był profesorem matematyki i fizyki w Niższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Kobylinie, gdzie w 1934 r.został jednocześnie gwardianem. W 1935 r. objął wykłady z teologii moralnej i pastoralnej na studium teologicznym we Wronkach, gdzie został gwardianem w 1938 r. Od 1936 r. kontynuował studia specjalistyczne na Uniwersytecie Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Przygotował rozprawę doktorską na temat: "Wpływ pism Seneki na etykę chrześcijańską pierwszych wieków i Ojców Kościoła". Do przewodu doktorskiego jednak nie doszło na skutek wybuchu drugiej wojny światowej. W 1940 r. opuścił Wronki i ukrywał się najpierw w Warszawie, gdzie został aresztowany przez Gestapo i więziony przez pewien czas na Pawiaku. Po zwolnieniu z więzienia przeniósł się do Nowego Sącza, a potem do Krakowa, gdzie przebywał do końca wojny. Po wojnie wrócił na krótko do Wronek. W maju 1945 r. został gwardianem w Panewnikach i pełnił ten urząd do 1953 r.Był jednocześnie profesorem teologii moralnej i pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach aż do 1964 r. W 1953 r. podjął starania o odzyskanie kościoła franciszkańskiego w Bytomiu. W 1964 r. został pierwszym przełożonym i proboszczem odzyskanej placówki w Bytomiu. W latach 1965-1979 był proboszczem w Zimnicach Wielkich, parafii, która wówczas była obsługiwana przez naszą prowincję. Od 1979 r.należał do wspólnoty klasztoru w Starych Panewnikach. Był w tym czasie spowiednikiem braci kleryków w Panewnikach. Głosił również braciom klerykom konferencje przed święceniami. Odznaczał się dobrocią. Był zaznajomiony ze sprawami politycznymi Śląska. Zmarł w klasztorze w Starych Panewnikach 15.07.1990 r.Pogrzeb odbył się 18.07.1990 r. w Panewnikach przy licznym udziale współbraci. Koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił  minister prowincjalny o. Hipolit Lipiński. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Panewnikach. Żył 84 lata, w Zakonie 6, w kapłaństwie 60.