Urodził się 4 czerwca 1939 roku w Bielszowicach (Ruda Śląska) z rodziców Alfonsa Marcisza i Elfrydy z d. Froehlich.
Ochrzczony został 18 czerwca 1939 roku w kościele parafialnym św. Marii Magdaleny w Bielszowicach. Tam też, mając 10 lat przystąpił w 1949 roku (8 maja) do Pierwszej Komunii Świętej i tam w tym samym roku został bierzmowany (17.10.11949) – przybrał imię Joachim.
Do przedszkola i szkoły podstawowej uczęszczał w Bielszowicach. Po ukończeniu szkoły podstawowej w roku 1953 podjął naukę w Technikum Chemicznym w Sławięcicach, które ukończył w 1957 roku zdając maturę i uzyskując tytuł technik technolog.
Wraz z siostrą wychowywany był w duchu katolickim przez rodziców, a od 1949 roku, po śmierci ojca, przez matkę. Wiedzę religijną zdobywał przez uczęszczanie na naukę religii w okresie szkoły podstawowej i średniej. Dał się poznać jako człowiek głęboko religijny o zdrowej pobożności sakramentalnej i zaangażowaniu w sprawy kościoła i parafii.
Po ukończeniu szkoły średniej pracował przez dwa lata (1957-1959) w Zakładach Przemysłu Azotowego w Kędzierzynie. Celem uzyskania reklamacji od służby wojskowej zatrudnił się w 1959 roku w Kopalni Węgla Kamiennego w Bielszowicach, gdzie pracował do 1966 roku w charakterze elektromontera. W roku 1966 podjął pracę w Przedsiębiorstwie Produkcyjno Handlowym „Polskie Odczynniki Chemiczne” w Gliwicach na stanowisku montera.
Od wielu lat zdradzał powołanie do służby Bożej, lecz opieka nad chorą matką i pewne niezawinione przez niego kłopoty w pracy sprawiły, że odwołał w 1974 roku swoją decyzje wstąpienia do Sercanów w Krakowie. W dniu 2 czerwca 1977 roku w Domu Pielgrzyma na Górze św. Anny został przyjęty do Wspólnoty Świeckiej Rodziny Franciszkańskiej. W roku 1978, po śmierci matki odnowiło się jego pragnienie poświęcenia swego życia Bogu.
W marcu 1979 roku zwrócił się z prośbą o przyjęcie do Zakonu Braci Mniejszych Prowincji Wniebowzięcia NMP. Został w maju 1979 roku przyjęty w charakterze aspiranta do kapłaństwa i skierowany do postulatu: najpierw do Opola, a następnie od sierpnia 1979 roku do Kobylina.
Dnia 1 września 1979 roku minister prowincjalny o. Damian Szojda OFM, przyjął go w Opolu do nowicjatu - otrzymał wtedy habit zakonny i zakonne imię Linus. Nowicjat odbył w Osiecznej, gdzie 23 sierpnia 1980 roku złożył na ręce ministra prowincjalnego o. Damiana Szojdy pierwsze przyrzeczenia zachowywania rad ewangelicznych.
Po nowicjacie podjął sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne we franciszkańskim WSD w Panewnikach, które ukończył w 1986 roku. Posługę lektora otrzymał 5 lutego 1983 roku w kaplicy domu zakonnego w Panewnikach z rąk ministra prowincjalnego o. Damiana Szojdy, a następny prowincjał, o. Joachim Mazurek OFM, wprowadził go w posługę akolity w bazylice panewnickiej 5 kwietnia 1984 roku. Przed otrzymaniem posługi akolity złożył 8 grudnia 1983 roku w bazylice panewnickiej profesję uroczystą, którą odebrał od niego prowincjał o. Joachim Mazurek. Święcenia otrzymał w bazylice w Panewnikach: diakonatu dnia 3 kwietnia 1985 roku z rąk ks. biskupa Herberta Bednorza, a prezbiteratu dnia 26 marca 1986 roku z rąk ks. biskupa Damiana Zimonia. Mszę św. prymicyjną odprawił w swojej parafii św. Marii Magdaleny w Bielszowicach 5 kwietnia 1986 roku.
Po święceniach prezbiteratu został skierowany do Jarocina i otrzymał dekret ustanawiający go, z dniem 15 sierpnia 1986 roku wikariuszem diecezjalnej parafii w Witaszycach. Posługiwał w tamtejszej parafii do 1988 roku, po czym przeniósł się na placówkę w Wieżycy (obediencja z 26 VIII 1988) w charakterze stacjonariusza. Po rocznym pobycie w Wieżycy powrócił do pracy w duszpasterstwie parafialnym obejmując 22 listopada 1989 roku urząd wikariusza w parafii Niepokalnego Serca NMP w Zabrzu.
Od 1991 roku rozpoczął się Jego 16-letni okres pracy duszpasterskiej w Bensheim na terenie Niemiec. Pełnił w klasztorze urzędy: dyskreta (1992-1995) i wikariusza domu (1996-2007), stanowisko ekonoma (2004-2007) oraz funkcję kronikarza (1996 i 1998-1999) oraz bibliotekarza (od 1992). Duszpastersko pracował jako spowiednik przy kościele klasztornym (1992-1996 i 2006-2007) oraz jako kapelan szpitala (1996-2006) oraz służył pomocą w okolicznych parafiach.
W roku 2007 powrócił do Polski i został przydzielony do wspólnoty domu nowicjackiego na Goruszkach w Miejskiej Górce. Powierzono mu urząd dyskreta klasztoru (2007-2016) oraz funkcję ojca duchownego nowicjatu (2007-2010) i spowiednika nowicjuszy (2010-2016).
Ostatnie lata były dla niego czasem zmagania się z chorobą nowotworową. Pogarszający się stan zdrowia spowodował, że został skierowany do infirmerii w panewnickim klasztorze, dokąd przybył w połowie kwietnia 2016 roku.
O. Linus zmarł w infirmerii w Panewnikach 13 grudnia 2016 roku.
O. Linus Zenon Marcisz przeżył 77 lat, w zakonie 37, w kapłaństwie 30.
