O. Stanisław Karol Kałuża urodził się 20.02.1908 r.w Harbutowicach koło Skoczowa z rodziców Franciszka i Franciszki zd. Zieleźnik. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Harbutowicach wstąpił do gimnazjum realnego w Skoczowie, a następnie przeniósł się do gimnazjum humanistycznego w Bielsku. Ukończył je w 1930 r.Do zakonu wstąpił w 1932 r.Nowicjat rozpoczął 30.07.1932 r.w Wieluniu. Profesję czasową złożył 31.07.1933 r.również w Wieluniu. Studia filozoficzne odbył w Osiecznej (1933-1935), a teologiczne we Wronkach (1935-1938). Profesję wieczystą złożył 1.08.1936 r.we Wronkach na ręce ministra prowincjalnego o. Michała Porady. Święcenia prezbiteratu przyjął 26.09.1937 r.we Wronkach z rąk ks. bp Walentego Dymka. Po ukończeniu studiów w 1948 r.został skierowany do Jarocina w charakterze stacjonariusza. Tam zastała go wojna. Udał się do Generalnej Guberni, gdzie przebywał przez cały czas wojny. W październiku 1944 r.wstąpił do wojska polskiego w charakterze kapelana towarzysząc wojsku polskiemu w walce z Niemcami. Po zakończeniu działań wojennych pełnił funkcję kapelana wojskowego najpierw w Chrzanowie, następnie w Sopocie i w Żarach. W 1954 r.został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu podpułkownika. Objął wtedy duszpasterstwo parafialne w okolicy Głubczyc. Wkrótce przeniósł się do Gdańska-Wrzeszcza, a następnie starał się o otrzymanie placówki duszpasterskiej w diecezji olsztyńskiej. Przewodniczący Episkopatu Polski ks. bp Michał Klepacz udzielił mu za zgodą definitorium prowincji rocznej eksklaustracji. Wtedy o. Stanisław dążył do sekularyzacji. Przeszkodziła temu choroba. Ordynariusz olsztyński nie przyjął go do diecezji. Wtedy udał się do swego brata w Nierodzimiu, gdzie pomagał w duszpasterstwie miejscowym, a w 1956 r.wrócił do prowincji. Został skierowany do Miejskiej Górki. W grudniu tego samego roku został odwieziony do szpitalu w Rybniku, skąd w następnym roku przybył do Panewnik. Tu pomagał w duszpasterstwie, a w 1958 r.został przez kuratorium zatwierdzony jako nauczyciel religii. Choroba nóg nie pozwoliła mu jednak pełnić tej funkcji. Przebywał kilka tygodni w szpitalu w Katowicach. W 1959 r.stwierdzono u niego nowotwór języka. Przebywał w szpitalu w Gliwicach, następnie w klasztorze w Panewnikach oraz w szpitalu w Katowicach. Pod koniec życia przez jeden miesiąc ciężko chory leżał w klasztorze sióstr służebniczek w Panewnikach. Tam zmarł 30.06.1960 r.Podczas choroby wykazywał nadzwyczajną cierpliwość i całkowite pogodzenie się z wolą Bożą.
Pogrzeb odbył się 2.07.1960 r.w Panewnikach, tam też został pochowany na cmentarzu zakonnym.
Żył 52 lata, w Zakonie 27, w kapłaństwie 22.
"W Ludowym Wojsku" - życiorys o. Stanisława w oprac. o. Ezdrasza Biesoka
